Dünya özürlüler günü nedeniyle, kendiminde özürlü olmam sabebiyle yazdım..

Hani, bir şarkıda diyor ya
Kader diyemezsin, sen kendin ettin.
Vallahide, billahi de ben etmedim
Rabbim böyle istedi, bende kabul ettim…
Henüz daha çocuk bile değil, bebeydim
Yürümeyi bilmez daha emeklemekteydim
Üstelik konuşamaz, ana emziğindeydim,
Ben bende değil, Rabbimdeydim….
Ne geceymiş, ben ateşler içinde
Gündüzden konu, komşu eğlenmiş benle
Sabah ağlar imişim, şaşırmış anne
Bir ayağım basmaz olmuş çökmüşüm yere….
Saatler güne, günler aya dönmüş
Aylar geçip, yıllar olmuş
Tazecik bir fide yeşerirken solmuş
Ancak, tekrardan yeşermenin bir yolunu bulmuş…
Ben daha çocuktum
Yürümek, koşmak istiyordu yüreğim
Ters giden bir şeyler vardı çözemediğim
Hayatım siyah iken, hep maviyi düşledim…
Herkesin farklı bakışından yorgundu ruhum
İsteğim, sadece sevgi, ilgi idi hayatta
Ancak, hep engellerle doluydu yolum
Ama, katlanıp, sabredip erdim murada….
Kadere karşı duramazdım
Ben daha yürüyemeyen çocuktum
Unuttum, bilmiyordum ki koşmayı
Tutmazsa biri hep düşmekten korktum…

Yıllarca hasret şarkıları çaldı durdu şu gönlümde
Aslında bütünümüz emanet değilmi ki, bu alemde
O zaman sen, insan oğlu neden fark ararsın bende
Bırak ben de dalayım seninle maviliklere…..