Bir arkadaşımla sohbet sırasında yaşlılıkla ilgili konuştuk. Kendinin yaşlanmadığından konuşuyordu. Bende bu arkadaşıma şiirle cevap vermek istedim ve çok hoşuna gitti...

YAŞLANMIŞSIN BE ARKADAŞ.....
Yaşlanmışın be, çökmüşün birden ne olacak senin bu halin, bedenin iki büklüm, saçlarında aklar, gözünde yaşlar.
Yıllara meydan okuman boşuna, bedenin bunu inkar ediyor, DA SEN HALA DİRENİYORSUN
Aynalara dargın oluşun yıllar olmuş. Nerden biliyorsun diyorsan yüzündeki çizgiler söylüyor.

SÖYLEDİĞİN ŞARKILAR DA BİLE YORGUNLUĞUN VAR.
YORGUNUM DOSTLARIM, YORGUNUM ARTIK.
BİR VEFASIZ, YAR UĞRUNA SOLMUŞUM ARTIK.

BAK ŞARKILAR BİLE SENİN YORGULUĞUNU SÖYLÜYOR DA,
SEN HALA İNKAR EDİYORSUN,
AMA BOŞUNA BE HAZAN’IM, BAK MEVSİM EYLÜL, YAPRAKLAR DÖKÜLÜRKEN, BİLE
SEN HALA BAHARI YAŞAMAYA ÇALIŞIYORSUN, BU YORGUN, BİTKİN VUCUDUNDA
HAZAN YAPRAKLARI DA SOLDU, DÖKÜLÜYOR. ÇÖPÇÜLER GELMİŞ, BAK BİTİRDİĞİMİZ AŞKIMIZI SÜPÜRÜYOR,

SENİN SAÇLARINDA AKLAR, GÖNLÜNDEN SÜZÜLEN YAŞLAR.
AHH BE, CANIM NE KADAR GERİDE KALDI BİLİYORMUSUN ?
ŞİMDİ ARKASINDAN KOŞ’SANDA YETİŞEMEYECEĞİN YILLAR....
Doğan ZELOVA - 14 Mayıs 2010 -