İsimdir tek bâki kalan
Avuntular içinde geçti gitti gençliğim
Peşinde ya sabır,ya sabır çekerek Biraz daha,belki yarın ,yada daha var,olur inşallah derken Geçti gitti ömür Avlusunda yavru Ceylan’lar besledim gönlümün Çatısında Kanadı kırık güvercinler iyileşip uçtular Vefasından hep kazık tattı kalbim Bedenim gün ve gün eskidi habersizce Bir elim dünyalığı sıkı sıkı sararken Diğer elim hep bir nefes sonrası yok ömürün diye Her daim cömert davrandı Kaderin sofrası sürekli cömertliğime kuruldu Önce çocuk yanımı tüketti Sonra gençliğimin bahçesine Ağarmış saç telleri ekti Bir bir vurdu kuraklık çatlayan tenimin bostanına Geriye geçen Zaman’ı andım efkar bastıkça Üzüldüm,incildim,kırıldım, Genede pes etmedim Kırık kalbim iyiliğin iki yakasına köprüler kurdu Uzandıkça iki yakası kavuşmadı hayal kırıklığımın Yardan yanmışlığım Dostan yanmışlığım Hayatta yenilmişliğin Olmadı hiç teselisi,olmadı vefa ise kocaman bir hiç İrdelediğim yaşanmışlığımın içinde Tek anladığım Can,canan,mal,mülk hepsi yalan Dünyada iyi ve ya kötü,isimdir baki kalan M,Kılıçel |
Kalemin daim olsun
_______________________Saygılar selamlar