Çok güzel bir şiirdi,
ya usta neden hep bir ağlayan bir de ağlatan olur ki,
çınara sarılan sarmaşığa bak, acaba onların dilinden anlasak
insandaki serzenişler onlarda da olur muydu...?

yani bir taraf neden sürekli vermek zorundadır da bu sevgi
denen şeyi, diğeri bir türlü doymaz, hem de kadri kıymeti
olmaz...

Nedim derki şiirinin birinde,
"Güllü diba giymişsin amma korkarım, desenindeki gülün dikeninin
gölgesi o ipek tenini incitir"

Hal böyle olunca, ya sevmeyi bilmiyor çağımız insanı, ya da sevilen
sevildiğini bilmiyor ve kendini vazgeçilmez sanıyor...Acaba bu da mı bir
kültür meselesi, vallahi olur mu, olur...

Gerçekten çok beğenerek okudum şiirinizi, yani epeyce bir zaman olmuştu
şiirlerle konuşamayalı, bir açıldık, pir açıldık baksanıza.

Gönülden kutlarım, sizi ve şiirinizi, başarı dilemekse haddimiz değil...
Saygıyla...


haticeak tarafından 12/6/2015 10:29:26 AM zamanında düzenlenmiştir.

sanki aglatmak için yazılır kader başa

Geçimsiz bir beraberlik hayatı zindan eder. Güzel bir anlatımdı, yüreğinize sağlık hemşerim, her daim duygularınız coşkulu olması dileklerimle şen ve esen kalınız...

Selam saygım dua ile

* * *