Düşte ayak izleri
Gün gelir düşüncende asılı kalır
yaşanmışlığın solgun benizli olgun çehresi, gece vakti bir yıldızın parıltısında soğurur boş bakarken haşmetli semaya gözlerin ve tüm realitesiyle cam kırıklarında kanar kendine yasaklı yerdeki ayak izlerin. An gelir dikilir karşına feryat-figan yüreğinde biriktirdiğin sevabın la vebalin, oysa gök kuşağı renginde coşkuyla karşılar seni pusuya yatmış sandığın korktuğun akıbetin ve toprak koynuna alırken titrer heyecanla bedenin. Bilirsin artık tohumu’sundur yine belki de yeniden açacak bir çiçeğin, ve yaşamın döngüsüyle coşar salınır gökyüzünde o an yeni umutlarla yüksek yaşamlara doğru fenerin. |