![]() DEPREM
DEPREM
Bir deprem sonrası Dumanı tüten “Yokluğun’un” İzlerini taşır yüreğim Göçük altından uzanan ellerim Bir bebek iniltisine kesilmiş yürekle dualar eder -Tanrım durdur bu artçı “zelzeleleri” Yüreğimin en derin yerinde homurtular Ardı ardına gelen sarsıntılarla Yayılır havaya kesif bir aşk yanığının kokusu Sızlar burnumun tavan arası Bir bilsen üstümde ne yığınlar var Öbek, öbek sana dair hasletler Bilemedim Bir meczup muyum Ben “Leyla’sına” Mecnun bir deli Bekler ferfecir vaktini Hadi gel Sahi dışarıda Sensizliği kaç geçiyor Vuslata kaç var Dipteki sarsıntılar kaç şiddetinde Köpek uluması gibi vurur yüreğimi Hangi “enlem,” hangi “boylam da” kesilir nefesim T’sunami yaklaşmadan Yüreğim “sığ bir kalbe” düşmeden Durdur “Şimal yıldızını” Kayıp ta gitmesin avuçlarından Ya An/ karada olsaydı bu deprem Hangi göçük altında arayacaktın Parçalanan yüreğimi “dirhem, dirhem” Yıkılmaz mıydı Bestekâr Yanmaz mıydı bir Ulus Taarruz etmez miydi yüreğime aşk yağmacıları Hadi gel de beni kurtar Göçük altında bir yumak gibi Boğazıma düğümlenen sevgi tümceleri Alev, alev yakmakta genizimi Sönmekte dudağımda tebessümler Yerini bıraktı sensiz titremelere Geceler bitti Fecr sabaha gebe Avazım çığlıklara çıkar Uzat ellerini Ve kurtar beni. Efkan ÖTGÜN |
Kalemin daim olsun
_________________________ Selamlar,