YOKLUĞUNUN KABUSUYLA UYANIYORUM

Bir bilsen sevgili
Her gece rüyalarımda görüyorum
Sen gittin gideli
Sus/uz/luktan çatlayan sahralar gibi
İçimde hırlayan çakal sesleri
Yüreğimin tınısına eşlik ediyor şimdi

Sensizliğin açtığı yaralar çok derin
Aslanlar dişlerini bileylemiş
Pusuda bekleşir

Tünemiş bir baykuş en derin imgelerime
Yırtıyor sözcüklerimi

Akbabaların pençe darbeleri
Soluğu kesilmiş hecelerle uyanıyor şiirlerim
Seni çok seviyorum demeye varmadan dilim

Hücrelerimin her zerresinden
Kan damlıyor satırlar

Son bir kez soluklanıyorum sensiz düşlerde

Derken
Filler tepişiyor üstümde

Sol yanıma yediğim darbelerle
Ah demeye kalmıyor
Bütün bedenim kan ter içinde
Ve ben ellerimi sensizliğe uzatıyorum

Sen gitmişsin ya
Her sabah yokluğunun kabusuyla uyanıyorum

Efkan ÖTGÜN