’’Dünya’nın en iyi öğretmenleriydi onlar
Yüreğimize taht kurmuşlardı’’


Ah be dirsek çürüttüğüm sıralarım
koridorlarını arşınladığım güzel lisem
ve üzerime
ölçerek biçerek tartarak
öğretmenlerimce oturtulan ahlak ve erdemden elbisem...

Gözlerinize baktığımız zaman
o çocuk aklımızla daha el değmemiş yüreğimizle
anlardık bizi sevdiğinizi
anlardık coşku dolu bilgi dolu olduğunuzu...

Cumhuriyetimizin mümtaz insanları
gönlümün tam orta yerinin misafirleri
yoldan çıkarmaya çalıştıkça
gayya kuyusuna itmeye çalıştıkça birileri
hep bitiştirdiniz yürekleriniz ile yüreklerimizi...

Felaketim olurdu hayat
bir de okula gitmeseydim
kitaplara yüz sürmeseydim
tebeşir tozlarını ciğerime çekmeseydim...

Nereden bilirdim İstanbul’u kim fethetti
Çanakkale’de kim destan yazdı
Yıldırım Beyazıt yenilince devrin adı fetretti
diyar diyar bu memleketi kim gezdi
yurdum üzerinde oynanan alçakça oyunları kim bozdu...

Nereden bilirdim
sarı saçlı mavi gözlü devi
milletinin yüreğinde idi kıyamete kadar evi...

Nereden bilirdim böyle asil bir milletin
asil bir vatanın topraklarında yaşadığımı
’’Varlığım Türk varlığına armağan olacaksa.’’
sizdendir bütün bunlar sizdendir kârım
öğretmenlerim elleri öpülesiler hepinize minnettarım...