Bu gece yoksun...
siyahlıklar kapladı bu akşam beni
ay almış yıldızları kaçmış güneş ışığından siyah simsiyah karanlıklar ruhumu okşuyor yine bir harabenin yıkıntılarında soluklanıyor bedenim kızıl sabahları beklemiyorum artık güneş ısıtmasın tenimi; ısıtmasın soğumuş bedenimi saatlerin minelerinde kırılı kalsın zamanlar dünya dönmesin farketmez benim için rüzgarlar okşamasın kırlangıçların kanatlarını martılar av aramasın çarşaf gibi denizlerde denizatları dörtnala koşturmasın kurumuş denizlerde denizyıldızları intihar etmesin gece vakti siyah kumlar üstünde hiçbirşeyde gözüm yok nefeslerim bile soğudu bedenimi terkederken katli vacip sevdaların maktulü oldum şarapnel parçaları değmeye utanır yorgun bedenime bıraktım hayat denilen oyunun izlerinde yürümeyi siyahlıklar kapladı bu akşam beni ay almış yıldızları kaçmış güneş ışığından zamansızlık kaldı dünkü mutluluklarımdan sevdalar kırık kaldı nefeslerimin kuytularında müsebbibi tek; vurgunlarımın tek sebebi var tek nedeni var yelkovanında asılı kalan yangınlarımın; bu gece yoksun... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |