Hâlâ Yaşıyor Mucizeler
Gittin!..
En mahzun halini giyinmiştin giderken Muhacir bakışların ok gibi saplanmıştı yüreğime Dur diyemedim! Aklımın gözü üzerindeydi Ve ağırlığın kadar yalnızdım Ama yapacak bir şey yoktu Kalbe dokunmak zordu... Suskunluğun öyle büyümüş, Zaman öylesine siyaha bürünmüştü ki Gönülden geçenler bile Korkmuştu dile düşmekten... Geride gölgen ve ben kalmıştı Oturttum onu yalnızlığımın yanına Uğraştım uğraştım Ve sonunda ezberlettim Kavuşmanın imkansızlığını!.. Bugüne kadar da Bir ses çıkmadı zaten vuslattan!.. Bir değişliklik olursa hayattan Diyeceğim odur ki; Hâlâ yaşıyor, Hâlâ nefes alıp-veriyor mucizeler!.. Rukiye Çelik/17 Kasım 2015 Ankara |
Kalemin susmasın
____________________Saygılar, Selamlar