NE SENDEN BANA KALAN
Gözlerindeki beni anlayamıyorum.
Uzaklaşan adımlarındaki adınıda hatırlamıyorum Mubella olmuş kelimelerinide çözemiyorum Ya çok yakınlaşıyorsun Yada bir anda sessizliğin içine gömülüyorsun Oysaki ne çok anılarımız vardı Yağmurlu bir gecede yolumuzu kaybetiğimiz Bir anda kendimizi bilmediğimiz olayların içinde bulamamız Sabahlara kadar türküler söyleyerek kavga etmemiz Bir anda susup hadi açıktık birşeyler atıştıralım Gel gel yağmur ıslatıyor üşüyceksin dediğin O buğulu sesi hiç unutmadım Heleki iki gün sabahlara kadar sokaklarda gezdiğimiz Arnavut kaldırımlarını adımladığımız Gün varya hiç aklımdan çıkmıyor Bir bir ardına yaktığımız sigara dumanın içindeki sisli gözlerin varya Canımı yakışını her yaş dolduğumda. Yüzümü senden kaçırışımı unutmadım Gecenin yarılarında arayıp Avazımın çıktığınca bağırdığım ağladım geceler yokmu Bir sesine kurban olduğum varlığın Canımı yaksada ben senden vazgeçmedimki Geçişlerimi sen sağladın Tıpkı sana koştuğum her anımda Her üzüntünde yanında olmayı başardım Nefesimdin gölgemdin Yaşamıma umud katandın Şimdilerde ise soruyorsan kendine Her gecem boğulmakla geçiyor Özlediğim anlarda bıraktıklarını düşünüyorum Bazende nefretim kabarıyor kusamıyorum Dök içindekileri olsun bitsin herşey kaybolsun diyorum Kıyamıyorum sana bir bir topladığım çakıl taşlarını fırlatıyorum Bende kalan benliğine Ah ah diyorum Filmin bir şeridi sen bir şeridide ben olduruyorum aklımca Yüzün karanlık bir eser hafızamda Bedenin ise sadece duyduğum bir sıcaklık Oysaki benliğimizde hafızamızda olanlar Bir resmin bir kumdan saatin içine saklanmışlardı Söylediklerimiz söyleyemediklerimiz vardı dilimizin ucunda Rengareng görüyorduk yaptığımız herşeyi Bilmiyorduk biz bunları yaşarken Bize bırakacağı anıları hatıraları şimdi Senden bana kalan son hatıra sessizlik oldu. 11 11 2015 Hesnam AsiTürk.... |