Adım Siyah Adın Beyaz...( AşK )
ağlarken kaçmayı öğrendim senden
kaçarkende yaşamayı öğrettin neydi senden gidişlerim masumdum masumdun sucum kapılmakmı suçum savunmak belki hiç ama hiç görmediğim sıfat idin içimde sana günler geceler bağlıyordu yokluğuna değil yoksulluğuna ağlıyordum gidiyordum gidemedim gidemedim girdermiş gibi yaptım sende kaldım adımlarını adımlarımı izliyordun bumuydu günahım vebalim bir kör kuyunun içine atılmıştım hırpalanıyordum saçımı başımı adını yoluyordum ama hiç içimden çıkarmamasına seni seviyordum korkuyordum kaybetmekten ellerini benden benimden çekmenden korkuyordum sayıklıyordum kör rüyalarımda görmüyordum seni sadece içimde gizlediğim adını biliyordum kelepçeydin yüreğimde mahkumdum sende dört duvar senle bende oysa anlatıyorduk gizliden gizliye sayıklıyorduk birbirimizi bu bir alışkanlık değildi yada kaçmak hiç değildi yürüyorduk bağlı yollarımızda bizmi diyordun evet dedikçe yok yok çekil git git diye haykırıyordun haykırmak yetmiyordu yalvarıyordum sana af ed af içim kaholuyordu gün günden ölüyordum öldürüyordum her gecem içmekle geçiyordu adını yazıyordum tek tek sana doğru işliyordum ilmek ilmek her içtiğim sigaranın dumanında hayalini kuruyordum günahım sen sevabımda sendin benim için ya ben kendimi içimde yananı değilde yetim kalmış sayfalarımın siyahlarını seviyordum adım siyah adın beyaz diye haykırıyordun her defasında gizliyordun günahlarımızı belkide hiç olmadığımız kadar günahkar belkide hiç olmadığımız kadar masumduk hiç bilmediğimiz bilemiyceğimiz dar alanlara düşüncelere sıkışmış iki kör aşıktık. siyahı beyaza çevirmek gibi bişey olsa gerekti yan yana kalmamız içimizde durmamız bekliyorduk belkide bir haykırışın bizi sabaha çıkarmasını yada geceye çevirmesini gece demişken sayardık karalıkta karman çorman olduğumuzda yıldızları korkuyorduk belkide gözlerimize bakmaya kaçıyorduk bu yüzden gözlerden sır gibi iklimin değişmesi gibi değişiyorduk hergün birbirimize bir anda yaz bir anda kışaradada dökülüyorduk yaprak yaprak sonbahar gibi içimizi ısıtmadan soğutuyorduk alışmışmıydık? siyahın beyaz beyazın siyah olmasına yada biz böylemi görmek istiyorduk sakıncası olmadan sarılmak gibi hiç kaybetmediğimiz duygularımızı gün yüzüne çıkarmadanmı sayıyorduk?? sıra sıra yazıyorduk belkide yaşanmışlıklarımızı yada yaşayamadıklarımızı. suçlumuyduk? mahkummu? kaçakmı? yo aslında dört duvar arasında bir birimizi kıskanmasını becerip kıskanmadan boyuyorduk renglerimizi hani derdinya adın beyaz adım siyah ya hiç bakmadınmı pencere kenarında gökyüzünün beyazlığına diyeceksin biliyorum gecesi siyah olan karanlığa. peki. peki,ihtimal de olsa vazgeçmenin sonu sen varolmanında adı ben olsam bu yazdığın tek tek kelimelerinde sana mızraptan satırlar döksem içini acıta acıta her hecemde seni kendşmce anlatmaya çalışsam yine gecesi siyah gündüzü beyazmı dersin yoksa adım siyah adın beyazmı olursun.... ben senden gidiyordum sende bende bitiyordun ölüyordum oysa hasetimle 26.11.2017 Hesna AsiTürk |
Beğendim...
...........................................Saygı ve selamlar..