EDEPHÂNE
Kapısı herkese açıktı
Ama sırları sırdı Mahremdi Havası latifti Huzur vardı halısının ilmiğinde Çorbanın buharında çayın renginde Lâyık olana sürer giderdi sefâsı Olmayanda kendi rahat edemezdi Minderi sediri değil kuş tüyü yastık olsa batardı Sağ adımla girer Sol ayakla çıkılırdı Boş(a) konuşulmaz/dı Kadın kadın adam adam Her can yalnız insandı Hürmet esastı Önce çocuğa Gelen kalırdı Giden tez geri gelirdi Hane hanelere benzerdi dışından İçine girenler nûr havuzuna düştük derdi Tek ders ile Nice mezunlar verdi Edepliler peşin alırdı diploamayı Geldi zaman geçti vakit Gıybet ateşi düştü avluya Onca şikâyet ile bunca iftira Yanıverdi edepköşkü oldu virâne Şimdi tüm canlar kaldılar avare… |