_Düşle Gerçek Arası_Börtü böcek yetmedi, insanı seviyorum Neler oluyor ya Rabb, bende sevgi, çölde kum Vallahi korkuyorum, bu ne tuhaf bir durum Beden benim, can benim yoksa ruh mu değişti Kabıma sığmaz oldum, coştukça coşuyorum Sanki dikensiz yolda umuda koşuyorum Dağları, denizleri zahmetsiz aşıyorum Yavan aşta bal tadı, her şey çabuk gelişti Alışık olmayınca insan inanamıyor Bünye kaldıramıyor, peş peşe gelince zor Yerle gök renk cümbüşü, yeşil, mavi ve de mor Hafızamdaki dünle, bugünküler çelişti Hüzün kokan lâlenin yanında sümbülleri Çoktandır böyle güzel görmemiştim gülleri Aşk için feryâd eden o garip bülbülleri Daha yeni fark ettim, vah ki bu nasıl işti Bir kişi de çıkıp da, taş koymazken yoluma Çimdik çimdik üstüne, moru dizdim koluma Acıdan bir hâl oldum gözümü yuma yuma Gerçeği düş zannettim, belki, gerçekten düştü... Kasım015/NÜS |