Bürümcük bürümcükSen pembe bir iklimin mavi gülüyken Ben sana öykünürdüm Bürümcük bürümcük eserdin Rüzgarlarda mavi mavi Denizin gün batımıyla buluştuğu akşamlarda Bir mavi gül olup açardın dalgaların yüreğinde Kokunu duyan olur muydu rüzgarlar ne yönden eserdi Yağmurlar ürpertir miydi tenini Bir adın canansa bir adın hasretti Uzaklarda yanardı şehirler akşamın alacasında Güpegündüz yanarken memleket Bir kuzey rüzgarıyla üşürsün diye korkardım Ben senin maviliklerınde hayat bulurdum Seninle nefes alırdım Siyah gül için nadide derler Sen hülyalarımın mavi gülüydün Ben ömrümde senden başka görmedim sen gibi mavi Solmasın goncelerin titremeyesin diye Örterim geceyi üstüne Nöbet beklerim Daha olmasa ben seni nefesimle de yaşatırım Bürümcük bürümcük her esintide Aklımı alır sana ait düşüncelerim Dalgalanırken sen sabah rüzgarlarında Yeter ki sen solma diye Solarım ben senin yerine Bin yıllık hasretinle Yüksel Nimet Apel |
Örterim geceyi üstüne
Nöbet beklerim
Daha olmasa ben seni nefesimle de yaşatırım
Bürümcük bürümcük her esintide
Sözün üstüne ahkam kesmek yakışmaz
Yürekten tebrikler
Tereddütsüz günümün şiiri
İstanbul'dan Bodrum'a selam ediyorum.