Aymaz
Sen hiç sen olmadın ki ondan ayrı,
sahiplenirken hayal alemindeki semayı, zaman zaman değdi tenine hasret kokan rüzgarları, üşüdü bedenin bilmedin kimlere çalım sattın. Durmadı şahlandı ardı ardına arzuların, düşmüştün bir kere dünyaya, olmuştun yarım, vermeyi öğrenmedin almaya sevdalandın, çözemedin sırrını aymaz, şu sahte aleme kandın. Sandın ki çok uzun yolların vardı gidilecek, oysa yolcuda sen yol da sendin ve o yol da yücelecek, sen kendini bilmedin de kimdi seni bilecek, uyanmaya etmedin heves, gaflet çölünde tutuşup yandın. |