Yüreğimin orta yerinde kar boran fırtına
Kıyametler kopuyormuş,
Kopsun be güzelim!
Senin umurunda mı?

Mevsimlerden hazan mevsimi üzerime güneş hiç doğmayacak,
Karartma geceleri başlayacakmış gözlerinde
Ben aydınlığı hiç görmedim ki
Senin umurunda mı?

Aşkın zindanlarında mahkum olurum,
Yüreğime, yüreğini prangalayıp
Gardiyanım da sen olacaksan?
Müebbete razıyım
Günyüzü görmesin yüzüm
Senin umurunda mı?

Seninle hep kara kışlar yaşadım
Varsın ayazlar da benim olsun,
Benim gönlümdeysen yanımdayken,
Temmuz sıcağında donsam
Zemheride yansam
Senin umurunda mı?

Gecemi gündüzümü cehenneme çevirsen
Ateşinle yanacaksam yanayım
Her gün kor olmaya razıyım
Küllerinden yeniden doğacaksam
Kabulümdür, gelecekse senden gelsin ölüm
Senin umurunda mı?

Gönül sahilime azgın dalgalar vuracakmış
Vursun!
Ne çıkar?
Ben göze aldım gözlerinde boğulmayı
Senin için ölmeye değer
Senin umurunda mı?

“Kıyametler kopuyor zavallı yüreğimde”
Sen arayıp sormayınca
Mevsimler hep hazan mevsimi
Günlerden de ihanet günü
Bırakıp gittiğin günden beri ayrılık acısı nasır bağladı
O günden sonra penceremden içeri güneş doğmadı
Kalmadı inancım vuslata ermeyeceğim
Araf’tayım ümitlerim yok olurken tek tek
Hasretinle ölüp gideceğim
Düşündükçe çıldırıyorum
Oysa dua tadında çok sevmiştim seni
Kıyametler kopsa da yüreğimde
Senin umurunda mı?


Mustafa KARAAHMETOĞLU
20.10.2015