Gülüşüne Şiirler Yazdığım Kadın
Uyanıyorum gecenin bir vakti amansız
Bir ürperti sarıyor yüreğimin ağrısına Seni düşünüyorum, hasretin ateşi altında Sen gülüşüne şiirler yazdığım kadınsın Bunu biliyorsun Yansımalarına uzanıp dokunuyor ellerim Kırılmaya yüz tutmuş sislerin arasında Hayâline dalıp dalıp kalıyor gözlerim Sen gülüşüne şiirler yazdığım kadınsın Bunu biliyorsun Şimdi kaçabildiğince zamanın elinden Koşuyor çocukluğumdan arda kalanlığım Mâsumluğuma bir sığınak gibi yetişiyor düşlerin Sen gülüşüne şiirler yazdığım kadınsın Bunu biliyorsun Gözlerime vurup bir bir düşüyordu kırılan dirençlerim Kayboluyordu sonra mesâfelerin acımasızlığında Yüreğim bütün yeislere galip, bir özlemin tutsaklığında Sen gülüşüne şiirler yazdığım kadınsın Bunu biliyorsun Şimdi görsen beni Sen kesilmiş her yanım Zehr’e bulanmış yüreğimde sızlayan ağrılarım Bir vebâ ki, yokluğunun çâresizligine yanarım Sen gülüşüne şiirler yazdığım kadınsın Bunu biliyorsun Düşüp düşüp kalıyorum şimdi satırların arasına, öylece Firar ediyorum hasret sürgünlü yüreğimden, seni özlerce Ellerim ki, gülüşüne bezenli mürekkebin dökümlüğünce Sen gülüşüne şiirler yazdığım kadınsın Bunu biliyorsun |