YÜREĞİYLE GÜLEN ADAM-Vahap Akbaş ağabeyime- Can kafesinde geçen bir ömürdür hayat Durdurulamayan zamanda kıt seyahat. Aşığın son sözü şahitliğe dairdir Sahip olduğu tek şey yârin sevgisidir. Gözler girizgâhıdır duygu yağmasının Makas işlevine talip ömür rayının. Ölümün kül rengi sarınca odaları İnsan kul hâliyle adımlar sokakları. Yaradan şah damardan bile yakın Ölüm en güzel kınıdır hayatın. Işıklar göz kırparken camdan yüreğine Aşinayım hüznü yansıtan sohbetine. Kalbindeki kıvrımlarda saklı bir gülüş Dostluk kıvamında varlığın şimdi bir düş. Fırtına siyahında ararım sesini Tutuşan dünya aydınlatır tasvirini. Hasretin kudreti ölçülür mü dünyada İç hayatın erişilemez dalgasında. Dil haritanda kaybolan düşlerim vardı Ruhumun büyülü köşesi ıssız kaldı. |