- Salih Mirzabeyoğlu’na-

Yusuf’un tekâmülünde basamaktır zindan
Güzel bir iz bırakmadan gidersem dünyadan
İnsan oluşumun hikmetini kavramadan
Sonsuz sessizliğe bürünür ruhum o zaman.

Şiir yazmaktan başka şey gelmiyor elimden
Acziyetin ifadesi dökülür dilimden
Onurlu dik duruşun hiç gitmiyor gözümden.
Zaman taşı madene dönüştürür seninle.

Kendin zindandasın ama fikirlerin özgür
Dünyanın bütün ırmakları denli sesin gür
Seni tanımayı sağlayan Rabbime şükür
Varlığınla yapılır hayatın sağlaması.

Siluetin çıkar şehri kaplayan dumandan
Yüreğim yangın yeri yokluğunda Kumandan
Fikirlerine vakıf olsam da ben sonradan
Gönlümün açlığını dindirir özgürlüğün.

Kimi insan bir şey uydururken kafasından
Aslında vazgeçiyor öteki dünyasından
Sen dava çilesini çekiyorken Kumandan
Bizler zevk ve sefada insancık kopyaları.

Dostlarına sevgiyle bakan bakışlarından
Düşmanların korkuyla saklanıyor Kumandan
Gözlerinin ışıltısı çıkıp zindanlardan
Sana olan özleme eklenir biteviye.

Güneş, Ay ve Yıldızı görmeyen gözlerinden
Sonsuz işkencelere direnen ellerinden
Gönül dünyamızı kuşatan fikirlerinden
Bütün kalbimizle öpüyoruz Kumandanım.