Hayat Uçuklu Dudağımda Hüzzam Bir Ezgi/ Selahattin YETGİNAvare bulutları gövdesine sarmış Ruhunun gölgesini rüzgâra bırakmış bir adam Dışarıda cimri bir bahar Kırışmış yüzlerde ışıksızlık Yorgun bakışlarla etrafı süzüyor yaşlılar Delik ceplerinde kayıp tortular Asla yaşayamadıkları hayattan arta kalanlar İnsanlar kayıp tasaların koynundan çıkararak dertlerini Kalabalık ve telaşlı bulvarlarda gezdiriyorlar Umut fakiri nicedir benim içimde de hayat Uçuklu ve çatlak dudağımda üzünçler Kayıp bir sevdanın ve yorgun bir aşkın Nakaratı çoğalıyor damarlarımda Kendimizden kopar gibi ansızın Daralınca gözlerine sokulduğumuz o maviliğin Hüzzam eteklerinden sıyrılınca bizler Kısacık düşlerin kış odalarından çıkarırız bedenimizi Küflü bir iğneden geçirdiğimiz yaşam sabırlarını Yeniden aşkla diker yürürüz aynı kalabalıklarda Elimizde bir tutam yalnızlığa dönüşünce hayat Yüreğimizde hazin bir boşluktur artık yaşamak Ne yapsak, ne etsek susturamadığımız Asla vazgeçemediğimiz o avaz şarkılarda Tadılmamış sevilerin sözleri saklıdır oysa Sırça saraylarda üretilen kadehlerden içilir mutluluk Bir çocuk avucundaki sevinçleri kalabalıklara serper Utançlı gölgeler mezarlığında ağıtlar yakarız aşka Şarkılar aşka, özleme ve ayrılığa çalar durmaksızın İnadına bir hüzne sarılışın öyküsüdür aslında yaşamak Selahattin YETGİN |