İstimlâk edilmiş yetilerinin gazabına uğramış
Öbek öbek imgelerin sıradanlığında nükseden
Derin bir vicdan azabı tüm asılsız yorum ve söylencelere
İnat, sürüsüne bereket insan seli.
Anlık ithamları vardı evrenin
Anlık var oluşlar ve hibeli yokluklar
Yüklü yürekler acıyla ve derin bir yakarışa gebe
Hicap yüklü vicdanı.

Yüksünlüğü diz boyu
Serzenişi gıybet dolu
Ahkâm kesen güz çiçekleri
Nöbette aşk neferleri
Hanidir yoksun ışıktan
Nasıl da yoksunum varlığından.

Kekremsi bir tat kaldı geride
Pas yüklü yürekler bilinmez bir öfkeyle.
Gonca çiçek, kuş, börtü böcek
Sefaya açılan pencere gönül dolusu
Kırık bir çerçeve resmi kayıp
Meyletmiş bir kez cefaya
Kadim dost deyip de sırtını dönen
Nasıl yüklüyüm hicran dönmüşken yaraya.

Varlık, itham ve azap
Yokluk, hüner ve haset
Geride kalan ne ise
Sandığımda yüklü acı ve hasret
Gönülde gizli aşkın şifresi.
Hükümlü addedilen nefret odaklı
Şeytanın neferi
Gıyabında yüklü bir fatura
Sersemlemiş beşerin asılsız söylemi.

Tehir ettim sevdayı ve ölümü:
Unutulmuş bir güftenin girizgâhına
Şerh düştüm seni gömdüğüm gün:
Tarifsiz bir sızı ve yalan iken
Sızan en derinden,
Vuku buldu öfke ve o pejmürde tanımsızlık
Adını resmettiğim o kırık pencere.

Devrik yetilerim hepten kayıp,
Sona ramak kala
Yeniden başa döndüğüm kim bilir
Kaçıncı perde
Sığındığım ve sığdırdığım
Yine de sığamazken kabıma
Gökyüzüne savurduğum hınç yüklü
Pişmanlıklarım.

Anlamsızlığın serkeş kıyısızlığında saklı nöbetlerde
Kahır yüklü imgelerde
Savruk muydu da gölgeler
Ya da isyankâr, sitem yüklü nöbetlerimde
Geçemezken bir diğer köşeye
Yol bildiğim o ulaşılmaz yakanın
En görkemli gölgesine sığdırmıştım oysa
Mesken bildiğim gönlün rotasının
Çark ettiği bilmece.