HÜZÜNLÜ ŞİİR’Gurbet oyunları’ oynanır tiyatrolarda, ’Hasret’ geçer güftelerde hep, Kuşlar, ayrılıktan konuşur sabah akşam, Çaresiz sevdalıları ayıran kara trenler Hep hüzünlü öter... Çekilmez olur bu yerler; Güneş büker boynunu, İstanbul mahzun, Sabahlar yetim olur, Bacalar hep hüzünlü tüter... Bu şehir, sokak sokak, Bu yağmur neler anlatır bana kaldırımlarda... Küçüklerin aklı pek ermez, İhtiyar ninelerin gözleri yaşarır mangal başında; Masallar hep hüzünlü biter... Ünal Brşkese |