ARTIK YAZMAYACAĞIMHiç bir şeyin tadı yok ne günün ne gecenin Yediğim lokma bile tatsız tuzsuz geliyor Kim verir cevabını sorduğum bilmecenin Ruhum rüzgara uyup havaya yükseliyor Bu kez kesin söz verdim yeter kızmayacağım Cümle alem bilsin ki artık yazmayacağım. Yeni açmış gül gibi dalımdan koparıldım Kuruyup gitti ömrüm ellerde dolaşarak Bazen de bile bile bir yılana sarıldım Yapılan kötülüğe zamanla alışarak Bundan böyle kimseyle gezip tozmayacağım Cümle alem bilsin ki artık yazmayacağım. Yaptığımız hatalar büyütüyor bizleri Büyüdükçe anlarım küçüğün değerini Zaman gelir ardımdan siliverir izleri Herkes elbet bilmeli layık olan yerini Bundan sonra kimseyi yeter üzmeyeceğim Cümle alem bilsin ki artık yazmayacağım. Aşkın gözelerine ümitleri tıkayıp Göle dönüştürmüştüm yüzmekti tek muradım Baktım boğuluyorum sözlerimi yıkayıp Satırlara asmaktı en büyük kabahatim Bilmediğim sularda tekrar yüzmeyeceğim Cümle alem bilsin ki artık yazmayacağım. içimden sıra sıra düşen yaprak misali Sonbaharın hüznünü döşedim satırlara Ayvaz’ın düşlerinde anlatılan masalı Şiir yaptım kendimce kazıdım hatırlara Kurulmuş bir düzen var bunu bozmayacağım Cümle alem bilsin ki artık yazmayacağım. Ayvazım DENİZ |
Kutlarım
Yüreğinin sesi daim olsun