Henüz kış değildi lakin bahar da değildi
Umut son bohçalara sarılırken doğdum
Yazları kurak kışları soğuk bir hayat
Kundağıma yazıldı reyyan

Yokluğu emdim ana göğsünden
Ekinler büyüyünce doydum tek
Bilsen ne kadar uzun sürerdi
Turnaları beklemek

Yetmedi uçurtmalarıma yelin gücü
Hangi taşa sorsan tanır gözyaşımı
Her ağacın gölgesinde bir sefil oğlan
Kime desem; bu güneş bu ay bu yıldız
Bir homurtu bozkırın göğsünde
O yüzden
Hala tavan arasında umutlarımız

Bavulumda taşırken alın yazımı
Söyle reyyan, hangi şehir sever ayazımı
Kaldırsam ruhumun örtüsünü
Çırılçıplak kalsa bütün tarihim
Arkamdan su döken eller nasırlı
Edebiyatımın aksanı bozuk
Henüz başucumda bakire yokluk

Hangi pazardan aldımsa ben bu düşleri
Hep çürük çıktı hep bozuk çıktı
Avuçlarımda büyüttüğüm çiçekler
Ya güneşe ya suya acıktı
Bir bahçe sunamam sana

Gel, durma öyle uzaklarda reyyan
Çaresizliğimden öp beni
Dokun usul usul bütün talihime
Yorgunluğumdan öp beni
Sil küçük ellerinle gözyaşlarımı
Gözyaşımdan öp beni reyyan