Yalnız AdamÖksürük sesi, sigara dumanı, kirli çoraplar Duvarda manzara resmi, resimde kış Yalnızlık sinmiş saçlarına kadar Dolaşıp oda oda Sıcak bir tebessüm arar Böyle değildi evvelden bu adam Elleri kurumuş, sakalları büyümüş Bazen akil, bazen deli Dudakları demir, yüzü gümüş Kalbi avuçlarında belli Çoktandır bir tas çorba içmedi Bir fotoğrafa bakmadı günlerce Aklına geldikçe adını dedi Bir hatıranın başucunda Bekledi Adını dedi, cevap gelmedi hiç Bütün mahlûkat donmuştu sanki Savrulan rüzgârın homurtusu hariç Bir gün yalnızlığına uzandı adam Zaman takvimlerden kopunca Açıldı sonsuzun gediği Çıkıp geliverdi beklediği |
bir tek adam yok
harika bir şiir okudum
her dem mürekkeb-î şiirle
.