/...gelişi katıksızdı, en karmaşık zamanda 
daha açılmamıştı hiç bir mevsim kırlarda 
yıldızların soluktu benzi haritalarda 
bütün sokaklar ıslak, bütün gölgeler koyu 
yaz düşleri kuruldu oysa iklimler boyu.../


çöl kahverenginde, pembe kum çiçekleriyle 
kırlangıç şarkısı söylerken alıç ağacı 
bir albatros kondu yaşamın tam ortasına 
ılgıt ılgıt deniz resimleri çizdi mavi boyasıyla
dört başı sırılsıklam fildişi tuvaline


gamsız ve hoyrat bir dokunuşla sildi düşleri 
düşler gökyüzüne yükseldi...yükseldi düşler 
cinnet bölüğünün ayak sesleriydi sanki 
kambur bir gürültüyle, zehirli sarmaşık gibi 
sardı etrafı 


gidilmeli miydi, kalınmalı mı bilemedi mavi
bilemedi tezatlar ülkesidir umut kervanlarının gittiği yön 
bekledi, bekledi... gün olur güneş doğardı belki 
belki de yıldızlar sil baştan parlar, düşler umutla yağardı 


en tenha olduğu zamandı mavinin, en berrak 
köpük köpük kıyıları dövdü, kıyılarını bir deniz 
zıt bir fümeydi, mavinin ortasındaki güverte 
eğilip usulca fısıldadı, ben karanlığım diye 


olsun dedi mavi, aydınlığa çıkar her karanlığın sonu 
aydınlık ve mavidir, beklenen düşler şehlasından 
sakın unutma gün geçer, ay geçer yıllar geçer
hiç bir duvarın ardında kalamaz karanlıklar
şimdi biraz sessizlik, sessizlik lütfen  

01.10.2015