VARLIĞININ EŞKALİ DÜŞMÜŞKEN YÜREĞE...Anlık vadesini doldurdu şiir: Katledilen dünyasının kisvesiydi O harap cümleler katmerli yalnızlığını Rehin alan dizelerdi aslında katıla katıla gülen Doyamazken o kifayetsizlik esir almış madem Nazarında güncesinin o girizgâh: Kayıp rotasına kavuşmak tek amacı. Düğümler boğarken Rütbesini reşit kıldı düş sakinleri Kocaman bir es verdi girdabında aşkın Nedamet yüklü bildirge Hatta sona çeyrek kala Kırmadan sağı solu hükmetti Tanrı Kifayetsizliğini görmezden gelip kulunun, Al sana son bir şans, Kullan aklını ve ulaş en derine Sorup sorma da ve inkâr etme aslını. Neyine gerek isyan senin Baş koymuşsun bu yola madem Sus ve itaat et. Kırıktı sarnıcı yüreğin Özlemdi damlayan gök kubbenin eşiğinden. Ruhları sağaltan düşlerin hâkimiyet yüklü Gölgelerine düşen aydınlıktı nazarında çarpık zihniyetlerin Bertaraf edildiği Ve yeknesak hükümler Durgun nehirlerin şelaleye döndüğü Gizil tanıklığında evrenin Yoldan çıkmış ve mecali tükenmiş Yüklemi bertaraf etmiş yersiz özneler Karışık ruhların nöbete durduğu Sakıncalı cümleler: Tahammül gücünü yitirmiş ne çok tahakküm Sırtlarken hüznü depresif tedirginliğimin Olmaz mı bir hikmeti. Kısık gözlerime iliştirdiğim üç beş sakil Hüzün yüklü bakış Senden miras çoğu Varlığının eşkâli düşmüşken yüreğe. Kırık ne varsa bir araya getiremediğim Ve sakince iliştirdiğim yakamda Saygıda kusur etmeden aşka. Sancılı bir döngü alabildiğine sakıncalı Üç beş söylem nazarında kırık sıfatların Adsız kimliklerin dursam da uzağında arada ilişen Bir gölgeymişçesine göğüs çeperime yüklenmiş. Milat bildiğim ne varsa yeniden giriştiğim ve Adım düşmüşken satırın başına bir türlü Sonu gelmez iken hikâyenin. Çıkmışım mademki yola anlamadım gitti Nasıl da bitimsiz şu varsıl mecra Ayak izlerime haiz bir boşluk Düşerken tepetaklak Ha yükümlü ha hükümlü Mizacımın bağrında saklı o yüksünlük kadar Akla zarar bir de tutturmuşum ki yanık bir türkü… Kopuk cümleleri bağdaştırdığım isimsiz güftenin Yanı başında eşleşmezken o dipsiz hüzün ile. Usumda saklı adın varsıl hâkimiyetini kaderin Yön bildiğim ve içinde kaybolduğum döngünün Nazarında hicap yüklü benliğin nazarında tefekküründe Üzerime örtülü iken sessizlik nadir de olsa Yattığım gecenin güne kavuşmasına ramak kala. |
Özlem Demirkaya &*.*&