6
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
1151
Okunma
Bir gün gelir, varsa yazgında
gücünün sınırlarında bulursun
sebebi varlığını,
önce bir korku duvarı karşılar seni
tüm saltanatıyla,
öylece şaşkın ürkek ve kararsız
donup kalırsın.
Sonra güçsüzlüğünde aniden,
çalar teslimiyetin onurlu çanları,
ve sonsuzluğun şefkati toplar yine
ruhunun dağılmış parçalarını,
düşürür gölgeni yine
dünyadaki yalnızlığına.
Bu kez değişmişsindir
ne gören senin gözlerindir artık
ne atan senin kalbin
alt tarafı gölgeyim dersin de
ışıksız olamazsın,
onunla var olup
onunla kaybolan
ve anlarsın ki ’ O ’ vardı hep sadece
mutlak olan,
sense vakit geldiğinde
vereceği nefesle
onda yok olan.
5.0
100% (10)
Cevap Yaz