ASİ
Geçmişin sessiz çığlıklarıyla çınlar
hüzünlü akşamları Asi’nin iner perde perde gözlerine özlem kokan anılar. Acısıyla, tatlısıyla nasılda gitmiştir uzağına acımasızca yıllar. bir an çevrilir bakışları gökyüzüne, bir yıldız kayar aniden, Asi, ’ yine biri mi öldü ’ ? derken poyraz çıkar birden dağıtır Asi’ye ait ne varsa, ve anda kalan asi, doğar yeniden umutlarıyla... anlar ki ’ yaşam ’ , düşünebildiği kadardır, düşüncede ölünür düşünce de dirilir insan, var olma nedeninde çatışırken yazar senaryosunu oynar oyununu hepsi bu... sonsuzluğun çocuğu sonsuzun yolcusu ’O’ ASİ------- |