Kader Komşuları ; Abbad&Aftade
Bu defa hiç kimse duymasın ,
Uyumasın birbirine kenetlenen gözlerimiz . Özlemimiz yok ki zaten . Nereye baksam sen ! Aynadır gözlerimiz . Yahut duysun herkes ! Umuruma değmez . Eğmez başını haysiyetim , sonunda layığını buldum . Suçtun ! Ben de seni işledim . Öfkemi kırar dişlerim . Ama ben seni müebbet yaşadım durdum . Sustun ! Her darbe seni ayağa kaldırdı . Ağladın zamanın çoğunu , gerek yoktu . Ebed olsun , aşk olsun emeliyle geldin . Ellerin ! Ya olmasaydı ? Aniden korku ! Ama gerek yoktu . Rastgeldik bize , Yürümek için değil koşmak için olan yollarda . Korkmam daha . Karanlığı unuttuk aydın yarınlarda . Yakınlarda bir yerdeyiz , büklüm bulutlu gökyüzündeyiz . Yürekteyiz , Aynı ritmi çalanlarda . Misafirim sensin . Her an gelmeni istediğim . Bildiğim birşey ! Çayı hiç sevmediğin İçmediğin , aşkın badesinin , Sohbeti epey tatlı ! Bitmesini istemediğin . Kim var ki beklediğim ? Ölüm haricinde . Evvelin içine göçtüğümde ! . . . Gördüğümde bizi uzaklarda . Uzak kalma ! Kal sadece benimle . Çalmasın kapılarımız bir daha , Kaderimiz söndüğünde . Ebubekir Ocak T.K. |