örselemiş bir vicdanın isyanıdır bu .
adını suskunluğa adamış hislerindir artık tebessüm
dönüşü olmayan güzergahın
yolda kalan yolcusudur teslimiyet .
ulaşılacak sırrın
gölgesinde büyüyerek
ışığı bulacağız elbet .
sabret .
gün gelince ,
bitecek zalimin zulmü .

ama
mukaddes olan şehre baksana .
sokağında çiçek toplardı çocuk .
cemrenin düşüşünü beklemeden
her vakit açardı tomurcuk .

o kubbesinde ki sevdayı ötüşen
kuşlara sorsana .
kanadında dilek taşırdılar bir zaman .
bir zaman ,
meydanlar vardı dolup taşan .
artık kurtuluşa erenlerin dergahıdır orası .
binlerce ruhun iftar ettiği
şehadet sofrası .

ama gelin görün ki
sus dediler vicdana .
eğer susarsan haksızlığa ,
hiç hüsran görmezsin dediler .
meydanlara doldurup insanlığı
onları seçmesini beklediler .

sustuk ve bekledik .
göğün kuşağına sarılınca çaresizlik ,
uyutulmuş bir milleti ayaklanır sandık .
yanıldık ki ,
biz taşı terbiye etmiş bir neslin
betonlaşmış çocuklarıydık .

peki ey kalabalık !
bu üzerinizdeki hastalık nedir ?
hiç mi hatrınıza gelmez ?
Çanakkale , Uhud ve Bedir .

yazık ki ,
intihara tutuşmuş sayfaların nezdinde
özrü borç bilirim .
ve yine yazık ki
ben yolda kalmış bir münharifim .

özür dilerim mukaddes şehir .
ödenecek borcun boynumda bir mihir . . .