Götür Beni
kirlettik şiirlerin namusunu bu gece
al yırtık ayakkabım sevdaya götür beni hayat dediğin ne ki; üç beş satır dibace tut elimden ey bahar nevraya götür beni kendi yaktığı ateş dokunmuyor insana insan ki başı gökte muhtaç iken ihsana şimdi bir el uzatan bir omuz lazım bana sahip cık cocukluğum sılaya götür beni zaman üzerimizden geciyor yavaş yavaş son durak kabristanken bu ne gayret ne telaş ey sahipsiz masalım biraz ruhuma yanaş aşırıp dağı taşı ukbaya götür beni denizlerin altında yatan volkanlar gibi yüreğin de neyleyim görünmüyormuş dibi yürü kırık talakam gecmişimin sahibi kurtarıp beni benden mevlaya götür beni |