Evlat ve Bayram
Bir bayram daha geldi
Babasız evlatların evlatsız babaların bağrında kurşun Kurşun ağlar, özlem ağlar, bayram ağlar Kurşun mu ağırdır, özlem mi Bayram namazına giderken sağ elin yoksul Sağ elin öpülmezken Öpülmezken cennetten çalınan bir elma Şekerler acı gelir çocuklara Çocuklar acı gelir babalara “Âfâk bütün hande, cihan başka cihandır; Bayram ne kadar hoş, ne şetâretli zamandır! Bir bayram daha geldi Hangi yüze salıncak kurabilir yetim çocuklar Hele su akarken gözlerine gün boyu Akarken ciğerlerine yaşamın koru Hangi çocuk sevilmeyi ezbere okur Bu savaşkan topraklarda toprak bile ağlarken Çocuk ağlar, özlem ağlar, bayram ağlar Soğurken pencerenin köşesinde babaların çayı Bayramlar gelir geçer ufuk ötesinden Kırk bin minare yüksekliğine erişir hasreti Ezanlar okunur sala esvabıyla Baba ağlar, minare ağlar, bayram ağlar “Can bula cânânını Bayram o bayram ola Kul bula sultanını Bayram o bayram ola.” Bayramlar gelir Avuçlarında yemiş, çerçiler gibi Bayramlar gelir, çiğdemli bahar havasında Babanın gözlerindeki solgunluk neden Ya evladın avuçlarındaki ayaz öyleyse Sen de gel bu bayramla, misafirim ol Kolonya kokulu teninle gel Hayal bir çekimlik cigara gibi Öpebildiğim avuçlarınla gel Sultanım ol Susarsan evladım kulaklarıma Gözlerime karanlık olursan eğer Bütün madde ağlar dudaklarımda Sonra ben ağlarım, özlem ağlar, bayram ağlar |
Tebrik ederim siirinizi