ÇOCUK KOKARDIK
Biz çok yoklandık
Parmaklıkların yaladığı parmaklarımızda Eşkıya esaretimizi susturduk Annemizin sesi keserdi nefesimizi Yaramaz çocuk aklımızla Yaşlanmayı yeğlerdik tez elden Saçlarımızda ana avrat isyanı yumrukların Kırık camlar batarken avuç ayalarımıza Edeyim mi etmiyeyim mi küfürler dilimizde Yerdik nasibimizi en helal hakkımızla Dudağımız kırmızıya doyardı Güç bela alıp yediğimiz horoz şekerlerinden Gece bizi laciverte boyardı Çarmıhları yalardı haylaz yanımız bedenlerimizde Yatsı ezanı _yat der demez yatar Yastıkların arka yüzüne ağlardık Saklamak içim ümitlerimizi çatılı kaşlardan İnadına inadımızı kırardı Islattığımız döşekler Tok gözüyle hayallerimiz Zulum koymazdı önümüze Şefkatten esnek yürekli komşularımız vardı O evlerinde çocukları hızla büyüyecekler Kuzu gibi sarmalarlardı habire Kıskandırarak içimizdeki aç anne çığlığını Yavrum dedikçe Ali’nin annesi Katlanıverirdi boynumuz ikiye Dövmezdi eşek sudan gelinceye kadar Yavrusunu besleyen merhametli babalar Kendine hayrı olmayan düş karası nedenlerimiz Düşerdi beli bol pantolonlarımızdan Alel acele toplardık Her hayal ayrı sevilmek isterdi Gazoz kapaklarının sayısıydı önemli olan Her seferinde bir başka sarılmak Öksüz kalmış kıllı baba kollarına Yeterdi mimiklerimize doldurmak için gün güneşi Öpse uykuda bir nefes koklayarak yanağımızdan Kimbilir ne hissederdik Herkes çatlayana kadar doyarken Biz cam ardından baktık ana baba kokusuna Volta atardı yalnızlıkta akıllarımızda Yeniden manasızca sevinir gibi yapardık Karanlıktan aydınlığa çıktığımızda Topaçla dönmediğini bile bile bir şeylerin İnatla masallar yaratırdık hayatımızın kaldırımlarında Biz çelik çomak oynardık Onca sessizliğin gürültülü kıstasında Moraran kollarla annemin ellerinden etlerimiz Akıverirdi yatağa Amele ölüsü gibi uzanırdı minnacık bedenlerimiz Sabahı koklaya koklaya acardık yeniden Geceden ıslatılmış gözlerimizi Ağzı açık ayakkabılarımızı geçirir ayağımıza Bir top peşinde yarını kovalardık İçinden söküp alabilmek için beklediğimiz gençliğimizi Numaradan ağlardık sevsinler diye bizi Her gözyaşı büyür Her gözyaşı çocuk kokardık Gülşah Gayret |
''Herkes çatlayana kadar doyarken
Biz cam ardından baktık ana baba kokusuna''
Dizeleri ise bana göre en can alıcı noktasıydı şiirin... (Böyle bir duruma içim burkuldu... :(