nasıl görem öz ruhumu göz ile
kitaplarda bulamadım huzuru
alimler de gururlandı söz ile aramadım yar sevende kusuru aşk deyince hayal yaktı köz ile hayale yüz bulamayan neylesin aşkı sabır etsin gönül eylesin eski bir dost bir dua söylesin nazar eden söylemesin yüz ile güneşte tutuşan ışık ağlıyor hududa inen sis yürek dağlıyor beni allah’ıma yar mı bağlıyor çözemedim ben bu sırrı öz ile yar gider de yol yerinde durur mu yel eser sel alır deprem vurur mu sen bülbül olanda gülün kurur mu aşık yetinir mi kalan cüz ile dağı dize gelmez deryası derin semayı görende kalmaz ederin düşündükçe düşünürsün bu yerin inişi çıkışı nokta düz ile dünyeviyim telaşım var gönülde cennetsizim gözüm yok ki ödülde çıkmadı karşıma hiçbir formülde nasıl görem öz ruhumu göz ile |