Kimliksiz
Gözleri yeni açılmış bir acının
Deminde koptu kıyametim Doğmuşum karanlığa Bir ağıt büyüttü beni Elleri kanlı bir ebenin elleriyim Zakkum derledi yüreğim Ayaklarım dikenlerle dost Dibe vurdu cesedim Çakallar yüzdü derimi Hiç ağlamadı çocukluğum Islak titrek ürkek bir ergenlik giyindi yüreğim Ağlamadım Sesimi çaldı ızdırap Gözlerimle öptüklerimin zehri yedi bedenimi Doldum Doldum Taşmadım Taşıdım en çokta sahipsizliğimi Yüksünmedim Kimliksizdim... Berrin eylül 2015 |