Firak
Gece dinler bitmeyen sessiz haykırışlarımı,gökyüzü ona eşlik eder
Çok gülerse bu yüz,kalp de ölür..bu ruhta mutluluğa eş mi keder? Çokça ağladım,şahid dolunay; şahid ellerimin sarmaladığı kalem Dolunay asmış parlak yüzünü,kalem üzgün halime; bir hâl-i matem Gözyaşları aşındırdı bu cansız suratı,afili bir sessizliğim var Mutluluk..ayrıldık seninle istemeden,artık gel ve sensizliğimi sar Sanki mezarın,önünden her geçtiğimde benim için sakladığı bir sır var Göçük bir çukur,içinde bir ölü; sırtında taşıdığı ağırlık tonlar Hep oraya çıkıyor gördüğüm bütün yollar,bunu en iyi oradakiler anlar Şimdi kes ümidini işte,günler geçer ve çıkar birer birer canlar Firak olduğunu anladım,hakikat budur dünyada Ben gerçeğin eşiğindeyim,sen sanarken kendini rüyada |