Mimli Sessoğuk bir dalganın çıplak ayağına yamayım geceleri tuzlu teni cenneti derin suları karıncaları ağırlar karanlık bir aynanın bakışlarından kopmuşçasına salınıyorum yüzüm sirke gözlerim batmış bir geminin ardında bırakılan liman gibi ıssız ışıksız siyah ceketini giyinmiş zamanın cebinden dökülen umûda dair ne varsa onca düğüme rağmen dağınık yakaları açık önü arkası saçlarındaki nemli rutubet kokusu bile gitmemiş dolup taşmış beyazları kolay söylenen sözlerin ağzından dökülüverir o zor yutulan kelimeler kâğıttan bir sandalın üzerine işlenip kıçı kırık dalgalar toprağından sürülür dehliz mavi tohum artık mimlenmiş açığa alınmış suratsız seslerin evlâdıdır şiir . . . ! 01/09/2015 eMİNeYZAMAN 11;35 |