’’Dalgalar ile cesedi kıyıya vurmuş bir mülteci çocuğa ithaftır bu şiir.’’


Ben daha ne gördüm ki
ne yaşadım ne sevdim ki
bu yaşta son buldu azgın dalgalar arasında
kısacık hayatım...


bir annemi tanırdım bir de babamı
niye bıraktık evimizi barkımızı
anamın pişirdiği yemekleri
niye bıraktık bahçemizi
bahçemizde ki domatesleri biberleri
niye bıraktık özlemlerimizi umutlarımızı
onu bile anlamadım...


oysa okula gidecektim
öğretmenlerim arkadaşlarım olacaktı
savaş olmasaydı keşke
barış gelecekti ülkemizin şehrine kasabasına köyüne
çok zengin olmasak da
mutlu yaşayacaktık mutlu büyüyecektik
mutlu olacaktık...


zengin çocukları gibi
pahalı oyuncaklarımız olmayacaktı belki
ama yine de umudumuz olacaktı
barış adına insanlık adına güzellikler adına...


ben cennetten bakarım zaman zaman
görürüm ülkemde yaşananları
ne zaman ki huzur bulur orası buradan da duyarım
işte o zaman
meleklerin koynunda rahat uyurum...