Satır satır ezberimde, saçlarının arasına sakladığın bütün şiirler
Gecenin siyahından kaçıp kaçıp düşüyorum her gün bir kaç tanesine
O kadar çok ki düşmekle bitmiyorlar... Bitmesinler...

Ah benim gökkuşağı bakışlım... Kıyamet gözlüm..
Suretine benzemeyen kaç kadında aradım gözlerinin rengini, bir bilsen...
Senden başka bir cümle aklımı alabilir mi diye didindim durdum...
Sonuç mu..? Devrildim devrildim durdum...
Durdum durdum yine sana yazdım...

Ve ben, artık hiç bir kadında ne gözlerini ne de bir tane saç telini aramamaya karar verdim...
Zaten başlı başına bir ahmaklıktı bu...
Bulamayacağım bu kadar aşikarken, yine de bir umuttu yaşamaya çalışmak seni başka bedenlerde...
Seni bulamadığım için de değildir, beni seven kadınlardan kaçışım...
Ben aslında korkuyorum...
Ya aşık olursam bir başkasına...
Ya sana şiir yazmayı bırakırsam...
Özlemezsem seni... Hatırlamazsam..
Düşünebiliyor musun o halimi..?
Ama nasıl düşüneceksin ki..?
Halimi vaktimi biliyor musun sanki..?
Halim de vaktim de seninledir kadın...
Merak etmeyesin...
Kalemimin ucundan da asla gitmessin...

Hem ne demişti Ümit Yaşar Oğuzcan..?
Onuncu mektubunun yirmi dört ve yirmi beşinci cümlelerinde..
Toplam doksan dört harf ve kırk heceydi yazdıkları...
Kırk ömrüm olsa yazamazdım ben...
Şöyle demişti, o Aşkın Şairi : ’’ Şiir bir köprüdür madde ile ruh arasında. Şiir güzelliğin en yoğun ifadesidir ve nefes alışıdır duygularımızın..’’
Duydun mu sevgilim...
Sana şiir yazmazsam nefes alamazmışım ben...
Ben demiyorum, şair söylüyor...
Ama merak etmiyor da değilim...
Saçlarının arasında daha kaç kitap dolusu cümle var...
Kaçı benim şu kısa ömrüme sığar...
Hadi saçların bitirdim diyelim...
Ya gözlerin...
Oradakileri de yazmam için, kaç ömür daha istemeliyim tanrıdan..??