Çok olmaya başladı yokluğun...
Ve canımı o kadar yakıyor ki; Cehenneme ulaşmak bayram olacak bana…
Kaç yüz küsür gün oldu sayamadım, huzurundan öte...
Ama en sancılı günlerimi yaşıyor gibiyim..

Bir de üzerine, şarkısızlık bulaştı bugünlerde...
Kimselerin dinlemediği, repertuar artığı, istek şarkılar dilimin ucunda bekliyor...
Sözlerini unutuyorum, müzikleri ise zaten berbat...
Ritmim bozuk işte, anla…

Sesini özledim demeye çalışıyorum…
Sesim çıkmıyor…
Rüyamda gözlerini göreyim diyorum...
Gözlerim bir türlü kapanmıyor…
Özlemekten öleceğim yeter artık diyorum...
Ama yüreğim bıkmıyor,özlüyor…
Ama bir türlü ölmüyor…

Burada yıldızlar karanlık saçıyor...
Hepsinin rengi siyah…
Bilirsin siyahı çok severim, sen yakıştırdığın için…
Ama yıldızların siyahı hoş durmuyor üzerimde…
Siyahları bana yakıştırmanı özledim…
Saçların…Saçların da siyahtı ya seni ilk gördüğüm gün...
Ben saçlarının siyahını özledim…

Adımlarım gittikçe küçülüyor artık…
Bazen yerimde saydığımı düşünüyorum yürürken…
Yanımda attığın o küçük adımlarını özledim…

Uyumak benim için çok lüks oldu artık…
Bu uykusuzluk ta senden bana miras kaldı…
Seni göreceğim sabahların gecesinde, heyecandan uyuyamamayı özledim…

Sanırım birileri, baktığım tüm saatlerin pilini çıkartmış…
Zaman kaplumbağalardan bile yavaş...
Ama seninleyken ne de çabuk geçerdi zaman…
Saatlerin saniye olduğu, o senli dünleri özledim…

Ey gecemin sahibi...
Kıyamet gözlü Hatun...
Seni bu denli özlemek, sancılı bir ölüm hali…
Ve hala gelmeyişini beklemek…
Karanlığımın en ağır şairane laneti…