Hain gül
gözlerimde bilmem hangi yarım kalmışlığın kederi var
yine ağlamaklı; sesim titriyor.. ben hep bahçelerime gül ektim: ben gülü sevdim ben gülü severken kendimden geçtim ben gülü öyle sevdim öyle sevdim ki gül öl dese durmamın imkanı yoktu ben ölecektim... gül ektim, ve topraktan yetiştirmesi için gül diledim... mevsimden hazandı düşlerimde hep açacak güllerim vardı mevsim kışa döndü aklımda hala yalnızca gül vardı ve bahar geldi, elalem toprağından gül derdi sıra bana gelir dedim bir türlü gelmedi.... bir daha ki bahara artık kısmet değilmiş dedim: bağrımı yine gül deldi... yaraladı beni yokluğuyla paraladı varlığına bağlıyken varlığım ve ben onu bu kadar dilemişken yaradandan benim on abunca muhtaç olduğumu bile bile o gelmedi... mevsimden hazandı düşlerimde hep açacak güllerim vardı mevsim kışa döndü aklımda hala yalnızca gül vardı ve bahar geldi, elalem toprağından gül derdi sıra bana gelir dedim bir türlü gelmedi.... en sonun da bir tomurcuktu gövdeyi delen.. hah dedim işte o geldi: uğruna bunca bekleyişe katlandığım gül geldi... sabırla beklemeliydim bende ki telaşı farkederse belki gelmekten vazgeçerdi kimbilir bekledim ve ilk bakışta beklemelerime değmişti... tohumlarım gül verdi, ellerim onca fidan arasından tek bir gül derdi olsun nazlıydı demek ki bu fidanlar: bekleyince nasılsa gül gelirdi... ellerim onca zahmet arasından bir gül derdi gül değdiği yeri deldi ellerim kan revan içinde kalınca anladım gülü sevmiştim dikenleri hiç hesaba katmadan ellerim kan revan ama olsun gülüm vardı gül elimde ben elinde gülle öle şaşkın öle mutlu öle perişan gülü seven dikene katlanırdı gülü seven gülü dikenine rağmen avuçlardı gülü seven canı yansa da renk atmazdı öle bişiydi ki bu gül sevdası eşi benzeri yok mümkün değil bulunmazdı... gülü seven dikenine katlandı... gülü seven dikenini de kucakladı ama gül güzel olduğu kadar hain çıktı acımasızdı.. gül güzel olduğu kadarda kalleş çıktı bu inanılmazdı... bu inanılmazdıııı Ö.D O.G |
belkide gülü tutmasını bilemedi...!