Nicedir kendimden göçlerdeyim
Nicedir kendimden göçlerdeyim
Kayboldu kimliğim Üşüyor nefesim Düş duvarlarının kıyısında umuda doğan güneşi bekleyeceğim Ve dudağımdan hiç düşmeyen adının gölgesi düşüyor tenime Sustuğumda Bütün harfler ağlamaktan yorgun düşüyor Sonrası olmayan bir an/dayım Senden gelen yaralarla biriken bir adamım işte Ruhum soluyor Seni düşlerken kalp atışlarım, düpedüz şiir işte Ve açamıyorum sana bunları Yani hiçbir şiir’in anlatamadığı aşk gibi... |