ADLANDIR BU KO(R)KUYUTerk edeceğim bu şehri de,yarın gün batımında,gölgemle ... .. . Ah incir ağacı sende ben gibi kurumuşsun içimdeki bu aşkla gömmeyin beni Kavala mahallesi Şarlak caddesi köşesinde- ki çeşme önünde biriken suya Uzakta parlayan ayın altında birikmiş suda kağıttan gemiler- in yardığı suyun serinliği yavaş yavaş terk ediyor bedenimi her geçen zaman beni eksiltiyor,gece Saklanabileceğim bir deniz gerek kıyılarında yürüyüp deniz kabukları,yıldızları toplayabileceğim,deniz Geceleri bana uğrama- dan giden uyku sana da uğramıyorsa anarsın sende işte o zaman gecenin ko(r)kusuyla çağır beni ve adlandır bu ko(r)kuyu yastığına iyice sarılıp lâ lâ lâ |