bir avuç şeker dağıttım bayramını çaldığımız çocuklara
yüreği ölenlerin ülkesinde tadsız tuzsu bayramlar olur
çocukların dillerinde açlığın pas lekesi durduğu için
şekerin tadına varamazlar
işte o yüzden şekerlemeler buz tutar dillerinde


zemheri ısırığı olur yürekleri
ellerimde ıslak perşembeler
çivit rengi gözlerine aşkımı sereli hayli zaman oldu
ve yüreğim pas tuttu evel zaman öyküleirnde


bir avuç şeker biber tadında
öksüzlerin avuçlarını yakar bayram harçığı
onlar kanadı kırık serçeler anne yüreğinde birkaç damla hüzün


çocukların yüreklerinde puslu yılların ağırlığı
unutulan baba kokusunda güven
özlenen anne kokusunda son sığınak
küskün geçen ömre sığmayan bir içimlik sigara zamanı
işte o yüzden tüm öyküler insan kokulu mirim
tıpkı şu okuduğun şiir karmaşasında gördüğün binlerce sima maskeledim
ki her şiir bir roman her insan bin roman ediyor gönül terazimde
o yüzden yüreğimin kefesi delindi ve şiir olarak yazıldı mirim


ben konuşan şiirler yazıyorum susturulan hayatlatarın dilinden
işte o yüzden öfke patlamaları oluyor mirim
sustukça köleleşen köleştikçe ölen sevgileri
tıpkı avucunu yakan bayram harçlığı gibi
yada bir avuç bayram şekeri biber tadında ökzülerin ömrünü yakan


Mahmudiye Düzkaya