Aynadaki o yabancı kim
Yüzüne sinen efsunlu örtünün altında
Susan o kadın kim


Kırgın binlerce imge dudaklarını mühürlemiş
Sessizliğin mimikleri düştü düşecek
Yarı tok yarı aç çocuklar ağlamaklı
Suskunluğum ölüme sürgün
Kelimeler hükümlü yüreğimde


Dinlediğim müzikten süzülen anılar
Taş duvar örüyor tok bir seste
Kırgın binlerce an ve yaşanmışlıklar
Ve kırgın çiçeklerin solan renginde ömür
Taş duvarlar kadar soğuk yalnızlığım kadar uzak
Dedim ya
Aynadaki o yabancı kim
Itır kokan tenine dokunan yabancılaşan ömrüm
Suskunluğumun kanıtı dudaklarıma vurulan mühür


Zaman geriye sarmaya başlayınca misli misli
Kabuk tutan döküntüler başlar
Bizde bilirdik sessizce gemileri yakmayı
Yel değirmenleri öğütürken
İçimdeki ötelenmiş tütün kokan geceyi
İşte o yüzden yabancı kalır aynaya düşen gölgem