vazgeçtimbirlikteliğin tekilliğini yaşıyorum çoğulların çok olduğu bu hayatta ne yazabilirsem kar olsun bana kalem kağıt solmaz nede olsa anılardan bir topaç dönüp duruyor etrafımda sessiz soğuk paslı demirlere sahip yelkenlerini görebildiğim gemilere şahit rüzgarın akıp geçtiği bir balkon uzak diyarlara bakıyorum titreyen mum ışıkları eski bir gramafondan yükselen güleç bir kadının kahkaha sesi nede çok severdim o eski şarkılarda aşk anıları dinlemeyi birden irkildim tuzu ayarında biten sevdalarımın kıvrımında çok uzun zaman geçmiş yalnız kalmamak için harcadağım hayatımda hep bir şeylerin peşinden koşmuşum kalabalığın ortasında nedeni bilinmez bir çoşkuyla şimdi anlamaya başladım aslında koştuğum yer kendi kalbimmiş oysa kaçarken yaşamışım kendimden şimdi vazgeçtim benliğimden kimsesizken..... vkeskin |
tebrikler güzeldi sevgilerimle...