IRAZ’IM!... -3-
Iraz’ım;
Yürek sızım, Sönmek bilmez; bendeki bu yangın… Iraz’ım; Varlığına hasret bırakan kadın! Hep böylemi geçecek yıllarım? Hep bir özlem, Hep bir hasret mi olacak? Sonbahara kucak açan yapraklar misali; Sararıp solacak mı hayatım? Ah Iraz’ım; Ah içimi yakan kadın! Ne zaman dinecek gözyaşım? Ne zaman tebessüm olacak dudaklarımda? Yüreğimde kuş sesleri ne zaman duyulacak? Söylesene Iraz’ım; Bu bekleyiş ne zaman son bulacak?.. Gözlerime dolan hayalin, Yaş olup, akarken gözlerimden; Sözcükler mısra olup; dökülürken kağıda, Seni anlatan kelimeler, sığmaz ki satırlara.. Yazdıkça hasretim artar, Her sözcük susatır beni sana.. Öyle bir yanış ki bendeki; Dinmekte bilmez, sönmekte… Iraz’ım; Özümü kendine esir eden kadın! Yüreğime sığmadığın gibi,satırlara da sığmazsın.. Seni anlatmaya ne hacet; Bende seni anlatacak söz, Yeryüzünde seni anlatan mısra yok! Öyle ki; Ne ben, ne de satırlar; Hiç biri yetmez! Sana dair tek bir cümle kurmaya… Iraz’ım; Hasretinde yandığım kadın! Ne zaman yazılacak, varlığıma varlığın? - Gel artık! Bu bekleyişte son bulmadan hayatım… Iraz’ım; Hasretini teşbih diye çektiren kadın! Vakit ne zaman vuslatı vuracak? Yetti canıma; yokluğunla kucaklaşmak... Iraz’ım; Beni tarumar eden kadın! Gel artık, gel de kavuşalım… byHaktan |