Iraz’ım;
Yürek sızım,
Sönmek bilmez; bendeki bu yangın…


Iraz’ım;
Varlığına hasret bırakan kadın!


Hep böylemi geçecek yıllarım?
Hep bir özlem,
Hep bir hasret mi olacak?
Sonbahara kucak açan yapraklar misali;
Sararıp solacak mı hayatım?


Ah Iraz’ım;
Ah içimi yakan kadın!


Ne zaman dinecek gözyaşım?
Ne zaman tebessüm olacak dudaklarımda?
Yüreğimde kuş sesleri ne zaman duyulacak?
Söylesene Iraz’ım;
Bu bekleyiş ne zaman son bulacak?..

Gözlerime dolan hayalin,
Yaş olup, akarken gözlerimden;
Sözcükler mısra olup; dökülürken kağıda,
Seni anlatan kelimeler, sığmaz ki satırlara..
Yazdıkça hasretim artar,
Her sözcük susatır beni sana..
Öyle bir yanış ki bendeki;
Dinmekte bilmez, sönmekte…


Iraz’ım;
Özümü kendine esir eden kadın!


Yüreğime sığmadığın gibi,satırlara da sığmazsın..
Seni anlatmaya ne hacet;
Bende seni anlatacak söz,
Yeryüzünde seni anlatan mısra yok!
Öyle ki;
Ne ben, ne de satırlar;
Hiç biri yetmez!
Sana dair tek bir cümle kurmaya…


Iraz’ım;
Hasretinde yandığım kadın!


Ne zaman yazılacak, varlığıma varlığın?
- Gel artık!
Bu bekleyişte son bulmadan hayatım…


Iraz’ım;
Hasretini teşbih diye çektiren kadın!


Vakit ne zaman vuslatı vuracak?
Yetti canıma; yokluğunla kucaklaşmak...


Iraz’ım;
Beni tarumar eden kadın!


Gel artık, gel de kavuşalım…


byHaktan